సత్య

వెంట్రుకలు రాల్చుకుంటూ ఎదిగిన వాళ్ళం! ప్రకృతిలోని వైవిథ్యాన్ని ఎలా మిగుల్చుతాం!! చనిపోయిన వారి ఆత్మ శాంతికి చేసుకున్న శిరోముండనంలా!!!

ముఖ చిత్రం వేస్తుంటే కుంచె నిండా రంగులు పర్చుకుంటాయి చీకటిలో నుండి పొడుచుకొచ్చిన వెలుగు  ఆకాశాన్ని కొలిమిలా మార్చినట్టు...

ముసలివాళ్ళ చుట్టూ పచ్చికలో గోటీబిళ్ళ దాగుడుమూతలు యుథ్థాలాటలు గాలిపటాల్ని ఎగరేస్తున్న  పిల్లలు జీవితపు సరిహద్దు గడియారపు ముల్లు గుచ్చుకున్నట్టున్న గుట్టమీద బురుజు రోజురోజుకూ కుంచించుకుపోతున్న గుట్ట (బడంగిపేట బురుజు)

ఇంటిముందు పొద్దుతిరుగుడు పూలు మా దినచర్య చుట్టూ తిరుగుతూ...  మేము వాటిని కావలి కాస్తూ.

గూళ్ళూ ఖాళీగానే మిగులుతాయి జీరెండిన స్వర పేటికలా మళ్ళీ మధుమాసంలో అదే కొమ్మకు పూసిన మరో గూడు కలలను కనే తీగ పూల గువ్వ  నీడలా...