కొన్ని జ్ఞాపకాలు భలే ముచ్చటగా వుంటాయి.పూల పుప్పొడిలా... కొన్ని పూలని తాకి న తర్వాత యా ధ్రుచ్చి కంగా ముక్కు మీ ద ,బుగ్గ మీ ద , ను దుటి న చెయ్యి పెట్టినప్పుడు , వేళ్ళకి అంటుకున్న పూల పుప్పొడి అక్కడంతా అంటుకుం టుంది .జ్ఞాపకా లూ అంతే ! కొద్ది పాటి ఆనందాన్ని , బాధ ని , కించిత్ జ్ఞానాన్ని ఇస్తాయి. అవి మనని కాసేపు మనోలో నే , మనతోనే ఆగేటట్లు,మాట్లాడుకు నేట్లు చేస్తాయి. ఆ జ్ఞా ప కాలకు రూపం ఇచ్చిన ప్రదేశాలు , సంఘటనలు , వ్యక్తులను నె మరోస్కోమని ! అప్పుడు మన ఆలోచనలు కొత్తగా మొలకెత్తుతాయి. .మరి ఎటు చూసినా ఆ వ్య క్తి రూపం చాలా వాటిల్లో ప్రతిరూపమో , ప్రతిబింబమో అ యి తే ? అది కేవలం జ్ఞాపకం కాదు,పూల పుప్పొడి నరనరాల్లో జీర్ణిం చుకు పోయిన రక్తం అ యితే.. ..అది నాకు మటుకు గుడ్లవల్లేటి ఉదయ్ భాస్కర్ , ఉ రఫ్ బాచి , మా మూడో అన్నయ్య. ........ తను సింగరేణి కాలరీస్ ఎ క్స్ప్లోరే షన్ డివిజన్ నుండి మే నేజర్గా రిటైర్ అయ్యి. హైదరాబాద్ లో సెటిల్ అవుదామని నగరం అంతా తిరిగాడు ఇల్లు కోసం. తన కు మటుకి తెల్సు ఎటువంటి ఇల్లు కావాలని.చివరికి షామీర్ పే ట్ ధ్యాన్యప్రస్తా లో ఒదిగాడు. అంద రూ
కళ్ళముందు ప్రకృతీ.. మనలోని వికృతులను కలిపి కాన్వాస్ మీద అక్షర కుంచెనొలికించారు సత్యగారూ...
ReplyDeleteగీ మట్టికి
సెట్టు
సుప్రభాతం
పొద్దుగాల నమాజ్
శుభొదయ పాట
మీమీదొట్టు
** ఇలాంటి ఎన్ని వొట్లనన్నా గట్టు మీద పెట్టెయ్యగలిగే కృరత్వాన్ని పోగేసుకున్నాం మరి.. లేకపోతే.. పచ్చదనాన్ని చూస్తే మనిషి కళ్ళల్లో నిప్పులు పోసుకున్నట్టు.. ఆ చెట్ల అంతు చూసేదాకా నిద్రపోడే..
jaya sree garu ,thanks andi
ReplyDelete